- 1 -
الإمام ناصر محمد اليماني
17 - ربیع الأول - 1430 هـ
14 - 03 - 2009 مـ
۲۴-اسفند-۱۳۸۷ه.ش.
11:45 مساءً
________
پاسخ حق از کتاب درباره راه نجات از عذاب خداوند و علت نجات قوم نبی الله یونس از عذاب..
بسم الله الرحمن الرحيم, وسلامٌ على المرسلين, والحمد لله ربّ العالمين..
خواهر پرسش‌گر؛کسانی که از حق آمده از جانب پروردگارشان پیروی می‌کنند؛ نه هراسی برایشان هست و نه محزون خواهند بود[فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ]؛ چرا که خداوند در هر زمان و مکانی تنها کافرانی که از دعوت حق روگردان باشند را مجازات می‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ ﴿۱۷﴾}صدق الله العظيم [سبأ]
زمانی که عذاب خداوند فرود آید؛ خداوند همواره و همه جا کسانی را که نسبت به حق آمده از جانب پروردگارشان کافرند، عذاب کرده و کسانی که از حق آمده از سوی پروردگارشان پیروی کرده باشند را نجات خواهد داد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ(۷۲)}صدق الله العظيم [الأعراف]
درمورد کسانی که از حقی که محمد - صلّى الله عليه وآله وسلّم – با آن آمد؛ روگردان باشند نیزهمین سنت جاری است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُوراً (۴۲) اسْتِكْبَاراً فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلاً وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلاً (۴۳)}صدق الله العظيم [فاطر]
وخداوند تعالی می فرماید:
{أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا(۱۰)}صدق الله العظيم [محمد]
در کتاب ندیدم که خداوند عذاب را بردارد مگر درمورد دو امت؛ یکی از این دو امت صد هزارنفر به اضافه یک نفر-غریب از وطن- بودند. یعنی تعدادشان صدهزار نفر بود و یک نفر نیز با آنان زندگی می‌کرد که ازقوم یونس نبود و تنها کسی هم بود که به نبی الله یونس ایمان آورده بود، ولی برای درامان ماندن از آزار و اذیت قوم؛ ایمان خود را پنهان می‌کرد. او در خانه خود مانده و به هیچ کس-حتی نبی الله یونس- درمورد ایمان خود چیزی نگفته بود. زمانی که خداوند به یونس فرمان داد تا از شهر خارج شود؛او به این مرد صالح خبر نداد تا همراهیش کند چرا که از ایمانش خبرنداشت. برای همین آن مرد صالح درمیان قوم یونس باقی ماند. بعد از گذشت سه روز؛همان طور که نبی الله یونس به اذن خداوند به آنان خبر داده بود؛عذاب بر فراز سرشان رسید. مرد صالح صدای فریاد هراس آلود مردم را شنید که می‌گفتند:" نشهدُ أن لا إله إلا الله ونشهدُ أن يونس رسول الله". از خانه خارج شد و دریافت آن چه که به سویشان می‌آید قطعات سنگ‌های آسمانی است(کسفاً من السماء) نه ابرهای متراکم و دریافت این همان عذاب دردناکی است که نبی الله یونس خبر داده بود بعد از سه روز از راه خواهد رسید. اوبه سخنرانی در میان قوم یونس پرداخت و موعظه‌شان کرد و گفت:
"ای مردم! ایمان اقوامی که به رسولان خداوند کافر باشند؛ در زمان فرود عذاب فایده ندارد. اگر فایده داشت که کسی توسط خداوند هلاک نمی‌شد و خداوند هر بار عذاب را از آنان برمی‌داشت؛ اما اعتراف به ظالم بودن، در زمان فرود عذاب فایده ندارد و این سنت خداوند در کتابش است که درمورد تمام کسانی که نسبت به حق آمده از جانب پروردگارشان کافر شوند، اجرا خواهد شد و در سنت خداوند تبدیلی راه ندارد؛ اما من از حجتی باخبرم که می‌توان در برابر پروردگار به آن تمسک جست " .
مردم حرفش را قطع کردند و گفتند: چه حجتی؟ او گفت:
"خداوندتان درنفسش رحمت را بر خود فرض نموده است؛ از او به حق رحمتی که بر خود واجب نموده، درخواست کنید که وعده خداوند حق است و پروردگار ارحم الراحمین است".
سپس آن مرد دو رکعت نماز برای رفع عذاب به جا آورد و گفت:
"ربنا ظلمنا أنفسنا فإن لم تغفر لنا وترحمنا لنكونن من الخاسرين، اللهم إننا نجأر إليك مُتوسلين برحمتك التي كتبت على نفسك وأمرتنا أن ندعوك فوعدتنا بالإجابة فاكشف عنا عذابك إنك على كلّ شيء قدير ووعدك الحقّ وأنت أرحم الراحمين".
"پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.خداوندا ما به تو پناه آورده و به رحمتی متوسل می شویم که تو برخود نوشته‌ای و فرمان داده‌ای تا تو را بخوانیم و وعده استجابت داده‌ای؛ عذابت را از ما بردار که تو بر هر چیز قادری و وعده تو حق است و ارحم الراحمینی" .
مردم نیز همراه او به خداوند پناه برده و از او طلب رحمت کردند. آنها سخنان آن مرد را باور کردند که برای نجات از عذاب خداوند راهی جز گریختن به سوی پروردگار وجود ندارد و دانستند ایمان آوردن به حق و اعتراف به ظالم بودن در زمان نزول عذاب، دیگر فایده‌ای ندارد و زمانی که عذاب فرود آید دیگر به کارشان نخواهد آمد؛ چنان که به کار اقوام پیشین نیامده بود... لذا به خداوند پناه برده و از او طلب رحمتی را کردند که بر خود نوشته است. اینجا بود که ایمانشان به رحمت خداوند و ناامید نشدن از رحمت پروردگار به کارشان آمد.
برای همین ایمانشان به کارشان آمد و توانستند سنتی از سنت‌های کتاب خداوند در مورد وقوع عذاب را تغییر دهند؛ آنها تنها کسانی بودند که درمیان امت‌های اولیه؛ ایمانشان برایشان فایده داشت و راز آن هم در این بود که از خداوند خواستند به حق رحمتی که بر خود فرض نموده آنها را نجات دهد و وعده‌ی خداوند حق است و او ارحم الراحمین است.
خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ(۹۸)} صدق الله العظيم [يونس]
دعایی که مرد صالح به قوم نبی الله یونس یاد داد؛ باعث نجاتشان شد؛ اما درمورد دیگر آبادی‌ها؛ ایمان آوردن سایر اقوام پیشین در زمان نزول عذاب و اعترافشان به ظالم بودن؛ آنها را از هلاکت نجات نداد. همیشه و همه جا دعای اقوام همین اعتراف به ظالم بودنشان بود و لا غیر مگر قوم یونس..خداوند تعالی می‌فرماید:
{كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلاَ يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (۲) اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ (۳) وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءهَا بَأْسُنَا بَيَاتاً أَوْ هُمْ قَآئِلُونَ (۴) فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (۵) فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمرسلين (۶) فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ (۷)}صدق الله العظيم [الأعراف]
پیوسته سخنشان همین بود:
{يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (۱۴)} [الأنبياء]،
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (۵)}صدق الله العظيم [الأعراف]
و تا زمانی که چنین سخن بگویند؛ از عذاب خداوند گریزی ندارند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْماً آخَرِينَ (۱۱) فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ (۱۲) لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ (۱۳) قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (۱۴) فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيداً خَامِدِينَ (۱۵)} صدق الله العظيم [الأنبياء]
به کلام خداوند تعالی نظر کنید:
{فَمَا زَالَتْ تِلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ (۱۵)} صدق الله العظيم،
چرا که سنت خداوند در کتابش این است که اعتراف به ظالم بودن در زمان نزول عذاب، در برابر خداوند حجت نیست تا به آنها رحم نماید چون خداوند با برانگیختن رسولان برایشان حجت آورده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللّهُ عَزِيزاً حَكِيماً (۱۶۵)}صدق الله العظيم [النساء]
ای مردم! اگربه صفت رحمت در نفس پروردگارتان نسبت به بندگانش ایمان دارید؛ بیایید تا به شما حجتی بیاموزم تا در برابر خداوند بیاورید؛ پروردگار از مادرتان و از تمامی مردم نسبت به شما مهربان‌تر است و بدانید که خداوند ارحم الراحمین است؛ برایتان به خداوند عظیم قسم می‌خورم که در کتاب، این خداوند است که ارحم الراحمین اوست. اگر واقعاً به صفت رحمت خداوند یقین دارید و او را ارحم الراحمین می‌دانید؛ چه در دنیا و چه در آخرت از او به حق رحمتش درخواست کنید...
ممکن است یکی از علمای شیعه یا سنی بخواهد سخن مرا قطع کرده و بگوید:"کار تو عجیب است ناصر محمد یمانی! چرا برای ما قسم می‌خوری که خداوند ارحم الراحمین است! چه کسی گفته که ما به ارحم الراحمین بودن خداوند ایمان واقعی نداریم؟"امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: اگر چنین است و راست می‌گویید پس چرا به غیر خدا التماس می‌کنید تا شفاعتتان را کنند. شما را وعالَم دیگر را که دو برابر شما هستند و در دنیا همراه شمایند ( یعنی رقیب و عتید) را به شهادت می‌گیرم که من به شفاعت بنده درپیشگاه پروردگار بندگان، کافرم و جز خداوند ولی و شفیعی ندارم؛ چون می‌دانم او از تمام بندگان نسبت به من مهربان‌تر و رحیم‌تر است؛ من ایمان و یقین دارم که خداوند ارحم الراحمین است و اگر رحمت او در برابر عذابش شفاعت مرا نکند؛ به جز خدا ولی و یاوری نخواهم داشت. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى ربّهم لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ(۵۱)}صدق الله العظيم [الأنعام]
ای خواهرگرامی من ؛ ای برادران مسلمان من، به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم؛ این خبر بزرگی است (نبأ عظیم) و مردم از آن روگردانند. من راهی جز پیروی از حق آمده از پروردگار، برای نجات آنان نمی‌شناسم و مانند خلیل الله ابراهیم علیه الصلاة و السلام می‌گویم:
{فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}صدق الله العظيم [إبراهيم:۳۶]
همگی به حق رحمتی که خداوند برخود فرض کرده است؛ از او درخواست کنید. همه کسانی که از حق رومی‌گردانند و همه کسانی که پیرو حق‌اند، در آن روز ( روز عذاب ) از او به حق رحمتی که بر خود فرض کرده است، درخواست کنند. از کتاب آموخته‌ام که خداوند به حق همین رحمتی که بر خود واجب نموده؛ پاسختان را خواهد داد و عذاب را تا مدتی به تأخیر خواهد انداخت. از سوره دخان دریافته‌ام خداوند دعایتان را اجابت می‌کند؛ وقتی دیدم خداوند به دو حرف از نام محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم -حم- و کتابی که در شب مبارک قدر بر ایشان نازل شده است قسم می‌خورد؛ دریافتم که خداوند
دعای دعا کنندگان شما را پاسخ خواهد داد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{حم (۱) وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (۲) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ (۳) فِيهَا يُفْرَقُ كلّ أَمْرٍ حَكِيمٍ (۴) أَمْراً مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مرسلين (۵) رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (۶) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (۷) لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (۸) بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (۹) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (۱۰) يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (۱۱) رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (۱۲) أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ (۱۳) ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ (۱۴) إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (۱۵) يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ (۱۶)} صدق الله العظيم [الدخان]
و اما قسم به {حم ﴿١﴾} این دو حرف از حروف نام محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم است که خداوند آن را از دو حرف وسط نام ایشان-حم- گرفته و اما کتابی که معطوف به قبل آن است؛ سوگند دیگر است {وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ}، این قرآن عظیم است که خداوند بر محمد عليه الصلاة والسلام نازل نموده و امام مهدی با آن برای مردم حجت می‌آورد و اولین کسانی که از آن رو می‌گردانند؛ مسلمانانی هستند که به آن ایمان دارند! علمایشان در موارد اختلاف؛ حکمیت آن را رد کرده و میگویند :همان احادیث و روایاتی که از پدرانمان به ما رسیده برایمان کافی است ولو اینکه مخالف آیات محکم قرآن عظیم باشد؛ چون تأویل قرآن را جز خداوند نمی‌داند! آنها بدترین علمای امت محمدٍ رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – هستند فرقی ندارد سنی باشند یا شیعه و یا ازسایرعلمای مذاهب اسلامی. آنها به خاطر روگرداندن از دعوت حق و رجوع به کتاب خداوند و سنت حق رسولش - سنتی که مخالف محکمات قرآن عظیم نباشد- خود را هلاک کرده و امتشان را گرفتارعذاب می‌کنند. آنها روگردانده و دعوت کسی که آنها را –به سوی قرآن و سنت حق رسول الله-فرامی‌خواند نمی‌پسندند، چرا که مخالف امیالشان است. برای همین این خطاب در کتاب؛ متوجه امام مهدی منتظراست که مردم را به سوی حق دعوت می‌کند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (۱۰)} صدق الله العظيم [الدخان]
این عذاب فراگیری است که همه مردم را دربرمی‌گیرد؛ اگر می‌فرمود "کسانی که کافر شده اند"می‌دانستید که مسلمانان را عذاب نمی‌کند؛ اما می‌بینید که می‌فرماید:
{يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (۱۱)} صدق الله العظيم
پس دانستم که مقصود خداوند هم کافران است و هم مسلمانان چرا که همگی از پیروی از حق آمده از جانب پروردگارشان؛ رومی‌گردانند. او آنها را به سوی بازگشت به کتاب خداوند و سنت حق رسول فرا می‌خواند ولی آنها روبرمی‌گردانند و اولین کسانی که از این دعوت رومی گردانند؛ مسلمانان هستند و علمایشان آنها را از حق روشن و مبین؛ گمراه کرده‌اند، چون مسلمانان منتظرند علمایشان این امر را تصدیق کنند تا آنها هم آن را بپذیرند ولی چنین چیزی در برابر خداوند به کارشان نمی‌آید و به یقین می‌دانم مقصود خداوند از:
{يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (۱۱)} صدق الله العظيم
کفار و مسلمانان هستند. سپس جستجو کردم تا ببینم آیا حتی یک قریه و آبادی وجود دارد که از عذاب دردناک نجات یابد؟ اما با کمال تأسف درمیان تمام مناطق مسکونی بشر، حتی یک آبادی هم پیدا نکردم. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن مَّن قَرْيَةٍ إِلاَّ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَاباً شَدِيداً كَانَ ذَلِك فِي الْكِتَابِ مَسْطُوراً (۵۸) وَمَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا وَمَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفاً (۵۹)} صدق الله العظيم [الإسراء]
و سپس یقین پیدا کردم که این عذاب نشانه‌ی تصدیق امام مهدی است که مردم را به سوی حق آمده از پروردگار دعوت می‌کند؛ اما آنها از آن روبرمی‌گردانند. سپس دانستم؛مردم –با دیدن نشانه عذاب- به حق آمده از سوی پروردگارشان ایمان آورده و خواهند گفت:
{رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (۱۲)} [الدخان]،
و تمام مردم به حق آمده از پروردگارشان ایمان خواهند آورد و دانستم خداوند دعای برخی از آنان را مستجاب کرده و همانند قوم یونس، عذاب را تا وقتی معین از آنها باز می‌دارد؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (۱۵)} صدق الله العظيم [الدخان]
اما گروهی که دوباره نسبت به حق آمده از پروردگارشان کافر می شوند؛ بدترین مخلوقات خداوندند و قیامت بر آنان برپا می‌شود که "بطشة الکبری" است.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
پاسخ حق از کتاب درباره راه نجات از عذاب خداوند و علت نجات قوم نبی الله یونس از عذاب..
